De meest gemaakt fout tijdens vergaderingen
Elsbeth zit te kauwen op haar bic-pen. Zenuwachtig hupt ze met haar voet heen en weer. Maar onder de vergadertafel. Dus niemand van de 20 aanwezigen merkt het op. Zo meteen komen ze bij punt 4 van de agenda. Ze heeft goeie ideeën hierover. Eigenlijk heeft ze het in haar hoofd al helemaal uitgedacht. Ze had eergisteren ineens een inval voor een hele mooie oplossing, die ook nog veel geld gaat besparen. Gister heeft ze het zitten uitwerken en volgens haar moet het kunnen. Ze is er zelf eigenlijk heel enthousiast over. Maar dan maakt ze de meest gemaakte fout tijdens vergaderingen …
Daar gaat ze …
Ze kijkt rond naar haar collega’s aan tafel. Wat zouden die van haar idee vinden? Waarom heeft nog niemand anders dit eigenlijk bedacht? Het ligt zo voor de hand! Of zou het toch niet kloppen? Wat heeft ze over het hoofd gezien? Wat als straks blijkt dat haar plan helemaal niet kan? Dat ze iets essentieels vergeten is mee te nemen? En dat iedereen haar dan een beetje meewarig aan zit te kijken, zo van ‘ach gut, zij zegt ook eens wat’.
De kans komt voorbij
“Iemand nog een idee voor punt 4?” Ze hoort het wel, maar haar zelfvertrouwen zit in haar schoenen, haar oren suizen een beetje. Als ze nu wat zegt, gaat ze haperen en blozen, dat wordt ‘m dus niet. Ik reken het plan straks nog wel een keer door, denkt ze. Of ik leg het wel voor aan mijn chef, dan mag die het in de groep gooien als het echt iets is.
De meest gemaakte fout tijdens vergaderingen
Elsbeth is niet de enige. Briljante ideeën en geweldige oplossingen gaan verloren doordat degene die ze heeft, dit niet laat weten aan anderen. Uit angst, uit twijfel, uit gebrek aan zelfvertrouwen, uit angst voor de reactie van de anderen en of het daarna dan wel weer goed komt. Uit veiligheid kiezen veel mensen ervoor om hun mond te houden.
Niet voor niets wordt er gegrapt dat de rijkste grond te vinden is op begraafplaatsen, omdat het daar vol ligt met onuitgesproken ideeën en onuitgevoerde plannen en talenten.
Het hoeft niet!
Eigenlijk is dat heel erg zonde en ook volkomen onnodig. Wie genoeg zelfvertrouwen heeft, durft gewoon te zeggen wat hij denkt of een idee in de groep te gooien. Blijkt het dan niets te zijn, sois! Dat doet niets af aan je eigenwaarde. Blijkt het wel wat te zijn, dan kunnen anderen er weer op voortbouwen en zo kunnen er hele mooie dingen ontstaan.
Alle uitvindingen beginnen uiteindelijk met een idee en daarna een groepje mensen die dit idee oppakken en eindeloos aan het ‘prutsen’ slaan, net zolang totdat het lukt!
Door niet te geven wat je in je hebt, onthoud je de wereld allerlei mooie dingen. En dat niet alleen, je kunt je ei niet kwijt. En dat gaat steeds meer frustreren.
Hoe zit dat bij jou?
Herken je dit? Heb je het gevoel dat je vaker niet zo uit de verf komt, zoals je graag zou willen? En hoe frustrerend is dat voor je, op een schaal van 1 tot 10?
Wil jij leren om gezond zelfvertrouwen te ontwikkelen, zodat je stappen durft te zetten? Wil jij leren om jezelf weer te bemoedigen, ook als het een keertje misgaat of niet zo uitpakt zoals jij het graag had gewild?
Neem contact met me op en laten we samen kijken hoe ik je daarbij kan helpen.
