Hoe vaak sta jij stil?

“Ik ben zo moe van het vechten!” Met een grote zucht lijkt dit de eindconclusie te zijn van het verhaal dat ze hiervoor net heeft verteld. Over haar nieuwe baan, over de geweldige nieuwe uitdaging die het zou zijn volgens iedereen, over hoe ze sindsdien slecht slaapt, zich naar haar werk sleept en in de auto terug wel in huilen kan uitbarsten. Hoe ze opziet als een berg tegen al die ‘nieuwe uitdagingen’ en ze door de gangen van het gebouw loopt als door een mijnenveld – iedereen die haar mogelijk zou kunnen aanspreken betekent gedoe en moeilijke dingen. Ze heeft de baan nog maar twee maanden, maar eigenlijk weet ze het al lang:

Dit is gewoon niet mijn ding.
Zo … dat is eruit …

Huisje boompje beestje of …?

Marieke is niet de enige die tot overspannenheid aan toe zich probeert aan te passen aan hoe het hoort of wat in het algemeen als ‘goed’ wordt gezien. Heel veel mensen leven vooral volgens de algemene maatschappelijke norm. Vaak zelfs onbewust!

Studeren, baan vinden, partner tegenkomen, trouwen, kinderen, carriere maken, met pensioen. En ondertussen leuke dingen doen en foto’s maken die je op Facebook kunt laten zien.

Soms is er iets schokkends voor nodig om mensen uit hun slaaproes te bevrijden. Vaak een overlijden van een dierbare of iets anders ernstigs, waardoor je ineens geconfronteerd wordt met het leven en dat het allemaal eigenlijk maar zo betrekkelijk is en kortdurend en kostbaar en … wat doe je er mee?

Het leven bepaalt

Veel mensen leven met het idee dat ze zich moeten verzoenen met het leven dat ze hebben gekregen. Ze hebben andere dromen, andere verlangens, zouden heel graag … maar tja … het leven heeft anders beslist.

Goed beschouwd worden we ook niet echt heel anders opgevoed. Van jongs af aan leren we dat we moeten gehoorzamen, aan onze ouders, aan de juf en meester, aan de meneer agent, aan hoe het gewoonlijk gaat.

En ook wel lekker ook. Wie zijn kop boven het maaiveld uitsteekt heeft even een mooi uitzicht, maar daarna komt de volle kritiek (kijk maar naar Trijntje met haar out of the box jurk).

Nee, binnen de lijntjes blijven en vooral niet opvallen of uit de maat – dat krijgen we met de paplepel ingegoten.

Het leven is de autoriteit, toch?

Hierdoor hebben we eigenlijk nooit geleerd dat het leven gewoon van ons is. Het leven is niet meer dan een verzameling tijd van gemiddeld 75 jaar. Voor sommigen wat meer en voor anderen wat minder. In die periode gebeuren er weliswaar dingen waar je niet altijd invloed op hebt. Maar daarbuiten blijft nog zoveel speelruimte over, dat we dat onmogelijk allemaal in 1 leven kunnen ontdekken.

Het leven is precies dat wat jij ervan maakt. En doe je er niets mee, dan kabbelt het gewoon een beetje voort. Dan zijn er anderen die keuzes maken en jouw leven hierdoor mede beïnvloeden en bepalen. Maar de mogelijkheid om de touwtjes (weer) in eigen hand te nemen, ligt op elke moment voor je klaar!

Stel dat jij de autoriteit zou zijn?

Stel je voor dat jij heer en meester zou zijn over je eigen leven? Stel je voor dat jij precies

Nee dat gaat natuurlijk niet vanzelf, daar moet je je tijd en energie in steken, maar als je dat werkelijk wilt … dan is de sky the limit!

Zou je dan alles precies zo doen zoals je het nu hebt?
Ja? Gefeliciteerd, je bent een gelukkig mens 🙂 !
Nee? Wat let je?

Jij bent de enige autoriteit!

“Ik weet niet hoe, maar zo gaat het in ieder geval niet verder! Als ik heel eerlijk ben, ik vind die nieuwe job helemaal niet leuk. Ja het is een stap hogerop, maar het past gewoon niet bij me. Als een timmerman die voorman is geworden en ineens achter een bureau administratie zit te doen. Ik wil gewoon lekker timmeren!”

Ter ondersteuning slaat ze met haar vuist op tafel. We schrikken allebei een beetje van zoveel kracht en door haar tranen heen begint ze te lachen.

“Waarom doe ik mijzelf dit eigenlijk aan ook? Voor wie? Ik word ongelukkig, mijn man wordt daardoor ongelukkig, mijn kinderen hebben een gestresste moeder en waarvoor? Voor meer status? Meer salaris? Wat heb ik daaraan als mijn gezin over een jaar uit elkaar ligt? En meenemen mn graf in kan ook niet!”

Pas je je aan aan het leven, of pas je het leven aan aan jou?

Ze neemt een voor haar gevoel drastisch besluit. Die baan gaat ze teruggeven. Ze vinden vast wel een andere plek voor haar binnen het bedrijf. Ze werkt daar graag en al jaren en ze willen haar graag houden, daar is ze zeker van.

Ze heeft de eerste stappen gezet naar haar eigen autoriteit. Het is haar leven en zij is geheel vrij om dat in te vullen zoals ze dat wil. Ze hoeft niet te leven volgens hoe het hoort en volgens hoe iedereen om haar heen het doet. Ze hoeft alleen maar te luisteren naar zichzelf, te ontdekken wat bij haar past, waar ze goed in is, waar ze energie van krijgt en daar meer van te gaan doen.

Wat betekent dat voor jou in je huidige situatie?

Hoe zit dat bij jou? Zijn er dingen in jouw leven waar je je bij neerlegt, maar waar je eigenlijk heel erg van baalt. Zitten er in jouw leven spanningen, struikelblokken, obstakels waar je maar voortdurend mee in gevecht bent?

Ben jij blij met hoe je je kostbare tijd besteed? Weet jij wat bij je past en durf je dat door te zetten?

Of kun je misschien wel wat meer moed gebruiken?

Neem contact met me op. Dan staan we samen stil om daarna vol frisse moed er weer tegenaan te gaan!