Trouwen met jezelf

Gisteren zat ik in de trein en pakte een achtergelaten Telegraaf om de tijd de doden. Op de voorpagina stond een artikel met als kop “In voor- en tegenspoed”.

Het artikel ging over een vrouw die afgelopen zaterdag in het
huwelijksbootje is gestapt … met zichzelf.

Ik wist niet dat het kon, trouwen met jezelf. Ik twijfel nog steeds over de rechtsgeldigheid ervan, maar het idee intrigeerde me.

Getrouwd zijn met jezelf … hoe zou dat er uit zien?

Stel je voor ik zou vreselijk veel van mij houden …
… mij heel graag gelukkig zien …
… door het vuur willen gaan voor mij …
… en er helemaal voor gaan …

Nou hoor ik al een paar mensen sputteren van sjonge jonge, dat is wel een heel romantisch beeld van een relatie, dus oke, we maken het wat realistischer:

• • stel ik zou wat vaker zeggen tegen mezelf wat ik leuk vind aan mezelf?
  • stel dat ik vaker zou zeggen dat ik van mij houd?
  • stel dat ik af en toe iets leuks koop of ga doen, gewoon omdat ik het ben, en ik gelukkig mag zijn, gewoon omdat ik ben, niet om wat ik kan of doe
  • stel dat ik mijn gekkigheden wat meer zou accepteren en ze soms zelfs schattig zou vinden?
  • stel dat ik met meer geduld mezelf zou ondersteunen en af en toe zou toefluisteren “komt wel goed, schatje” (met of zonder glaasje Roosvice)?
  • stel dat ik mezelf af en toe bij de arm zou nemen omdat ik weer zo loop te treuzelen vanwege iets wat ik wel graag wil, maar niet goed durf en zeg: “Huppakee, kom op dan doen we het samen.”?
  • stel dat ik mezelf een liefdevolle knuffel zou geven als t weer eens niet zo is gegaan zoals ik had gedacht en ik mezelf op de kop loop te geven?

Een diepe zucht ontsnapte mij.

Dat zou heel fijn zijn, dacht ik.