“Ik ga het echt wel doen hoor!” is iets wat je regelmatig zegt.
Maar toch zit je elke zondag braaf bij je schoonmoeder, omdat je partner dat graag wilt.
Eigenlijk wil jij liever je eigen ding doen, zoals een rondje hardlopen. Want daar heb je
de rest van de week plezier van.
In je pauze kijk je naar die ene reis, drie maanden naar Amerika. Je wilt al vanaf kleins af
aan de Grand Canyon zien. Maar toch klik je hem weer weg.
“Ik kan toch geen vrij krijgen”
“Dan moet ik mijn baan opzeggen”
“Als ik terugkom dan is alles anders en moet ik helemaal opnieuw beginnen”
’s Ochtends bij het ontbijt denk je al aan de zware dobbers die vandaag voor je liggen.
Hoe ga je nu weer dat extra werk van die collega doen dat jij in de schoenen geschoven
hebt gekregen. Terwijl je nog zo hebt aangegeven dat het niet mogelijk is.
Als je heel eerlijk bent, gaat de ander bij jou altijd voor.
Je werk
Je kinderen
Je partner
Die ene vriendin waar altijd wat mee is
De hypotheek
De hond
Gewoon, echt iedereen en alles gaat voor. Zelfs de vlooien van je hond nog (bij wijze van
spreken natuurlijk).
Het ontbreekt je aan de moed om schijt te hebben aan wat anderen zullen denken of vinden
en voor jezelf te kiezen.
Het ontbreekt je aan de moed om dan maar even niet aardig gevonden te worden
en wel duidelijk je grens te stellen.
Het ontbreekt je aan de moed om te stoppen met al dat gepieker en getwijfel aan jezelf
en erop te vertrouwen dat je meer kunt dan je denkt.
En dat is zo zonde. Want ook al ben je zo bang om door de mand te vallen. Weet je, er is geen
mand om doorheen te vallen.
Maar zolang jij daar bang voor blijft, blijf jij twijfelen aan jezelf, of je wel goed genoeg bent. En
blijft dat knagende gevoel van ontevredenheid hangen dat er zoveel meer in je zit! En er zoveel
meer te beleven is.
Wacht niet langer om trots te zijn om je eigen ding te doen. Om voor jezelf te kiezen.
Zorg ervoor dat je vandaag start met het krijgen van meer moed.
Meld je aan. Krijg je geen spijt van.
Moedige groet,
Renie
