En ineens viel het me op!
Wat een apart woord is dat eigenlijk: eigenlijk
Alles wat voor het woordje eigenlijk wordt gezegd,
wordt teniet gedaan, verliest zijn waarde en wat er
na het woord eigenlijk komt is waar het eigenlijk echt
om gaat of zoals het eigenlijk echt is.
Let er maar eens op.
“Ik stel voor dat we het zo oplossen. Eigenlijk zou het
handiger zijn om het zus op te lossen.”
“Ik denk dat ik die met extra kaas neem. Eigenlijk kunnen
mijn darmen daar niet zo goed tegen.”
“Oké gaan we naar Spanje op vakantie. Eigenlijk kan ik niet
zo goed tegen de hitte.”
Eigenlijk geeft aan dat wat je daarvoor hebt gezegd hoe het is,
niet klopt, en dat dat wat daarna komt meer waar is. Of meer eigen.
Eigenlijk wel een raar idee, dat we dus een woord hebben
om aan te geven: ik zeg je nu dit in je gezicht, maar eigenlijk
is het dat. Ik hou je voor de gek, maar we weten het nu allebei.
Of misschien houden we wel onszelf voor de gek.
…
(huh? huh? wat zegt ze nu?)
Eigenlijk verraad vaak dat er een probleem is, wat je liever
niet onder ogen wilt zien:
– eigenlijk ben ik hier wel klaar mee
– eigenlijk vind ik dit helemaal niet leuk
– eigenlijk zou dit zo niet moeten
– eigenlijk is dit van de zotte
Je weet het wel, maar je doet er niets mee.
Soms, geeft de ‘eigenlijk’ zelfs al de oplossing of een richting:
– eigenlijk zou ik moeten stoppen met roken
– eigenlijk zou ik deze tweede pizza niet moeten eten
– eigenlijk moet ik ook beter naar mezelf luisteren
– eigenlijk zou ik veel liever een andere opleiding kiezen
Dat is natuurlijk helemaal bijzonder: we weten blijkbaar
dat er een probleem is, we weten ook al hoe we dat zouden
kunnen oplossen … en we doen het toch niet!
En ook dat heeft het woordje eigenlijk in zich. Door het woord
eigenlijk te gebruiken geven we ook het idee dat we er niet
zoveel aan kunnen doen, of dat het niet zo erg is, of dat we
het niet zo belangrijk vinden. “Nah ja, laat maar.”
Maar is dat ook zo?
Wat is er nou belangrijker dan keuzes te maken die meer
eigen zijn, die dichter bij (jouw) waarheid liggen, die beter
bij je passen?
Aha! Oei, dat vraagt moed! Voor jezelf kiezen, misschien wel afwijken
van de anderen, misschien wel confrontatie en afwijzing riskeren.
Nee, dan maar weer veilig binnen de eigen muren blijven.
Maar eigenlijk …
Ik ben voor mezelf aan het proberen om het woord eigenlijk te vervangen
door ‘het past beter bij mij’. En dan is het soms best confronterend, kan ik
je zeggen, want die is veel meer ‘in-your-face’ dan zo’n schattig ‘ach-laat-maar’
woordje als eigenlijk.
Valt het jou ook wel eens op?
Met welke ‘eigenlijk’ loop jij al een tijdje in je hoofd?
Moedige groet,
Renie
PS: en weet je wat me nu ook opvalt: eigenlijk gaat het over
lange termijn denken vs. korte termijn. Dat wat je eigenlijk wilt
is op dat moment (korte termijn) niet handig/lekker/binnen je
bereik en dus neem je genoegen met een B-optie.
En weet je waar al die B-keuzes op de korte termijn toe leiden?
Een B-leven.
Met een beetje meer moed zou je eigenlijk … 😉
