Manon belt in paniek op. Ze heeft net een blunder begaan op haar werk, iedereen heeft het gezien. Van schrik heeft ze haar spullen gepakt en is weggelopen. Wie wil er nou zo’n rare collega? Die zitten echt niet op zo’n sukkel te wachten. Ik ga niet meer terug! Zo klinkt het aan de andere kant van de lijn.
Ik ken Manon als een intelligente, pientere vrouw, zorgzaam, wil het graag iedereen naar de zin maken. Ik weet dat ze veel bijdraagt op haar werk en een goede collega is. Dus wat is er hier gebeurd?
Klassiek denkfout: doen = zijn
Manon maakt een klassieke denkfout waar veel mensen mee worstelen. In deze maatschappij wordt erg veel waarde gehecht aan je prestaties en hoe goed je bent. Veel mensen hebben daardoor geleerd dat ze alleen iemand zijn of iets voorstellen als ze een goede prestatie neerzetten, als ze iets goed kunnen. Bij veel mensen is het zelfbeeld en daarmee het zelfvertrouwen gebaseerd op wat ze DOEN en niet op wie ze ZIJN.
Dat maakt het een kwetsbaar geheel.
Natuurlijk is het fijn als je ergens goed in bent en mag je daar trots op zijn. Zolang je van jezelf maar niet gaat verwachten dat je ditzelfde niveau nu voor de rest van je leven moet volhouden! Want dat ligt namelijk niet in jouw hand! Het leven is onvoorspelbaar, er gebeuren onverwachte dingen. Jij bent een mens en geen robot. De wereld is voortdurend in beweging. Wat vandaag nog werkte, kan morgen heel anders zijn.
Meer zelfvertrouwen tips: doen is niet zijn – deel 1
Leer je zelfvertrouwen te bouwen op wat je hebt en wat je bent en niet op wat je doet.
Je eigenschappen, je talenten, je vaardigheden, je positieve eigenschappen, ze zijn van jou. Niemand op de hele wereld kan die ooit van jou afpakken. Het is jouw schatkist. Het zijn jouw diamanten en robijnen. Al zou je beide benen en armen kwijt raken, je blijft ze houden.
Dat is wie je in essentie bent. Een mens vol met mogelijkheden. Alleen dat al geeft je waarde.
De keuze is vervolgens aan jou. Wat ga je doen met al die mogelijkheden?
Hou je ze voor jezelf omdat je bang bent dat het wel eens anders zou kunnen gaan lopen?
Of leer je jezelf te bemoedigen om stappen te maken, om te proberen en te leren en zo gelukkiger te worden?
De schatkist van Manon
Ik vraag Manon in haar agenda te bladeren, naar het lijstje goede eigenschappen van zichzelf dat ze daar verzamelt. Ze leest ze hard op voor: Ik ben een harde werker. Ik ben zorgzaam. Ik vind het fijn om een goede sfeer te scheppen. Ik kan goed luisteren. Ik ben geïnteresseerd in anderen. Ik wil graag het beste doen van wat ik kan …
Langzaam komt haar stem tot bedaren.
Ze begint er zelfs wat door te giechelen en vertelt me wat er precies gebeurd is, hoe ze eigenlijk het onmogelijke probeerde te doen en ondertussen nog zes andere dingen tegelijk. Dat was zelfs Superwoman niet gelukt!
We praten nog even door, bedenken een goeie smoes om toch weer haar kantoor binnen te stappen en met een charmante uitleg het ijs te breken. Haar collega’s staan waarschijnlijk nog steeds zo verbaasd te kijken als toen ze wegging, ook niet goed wetend wat er is gebeurd en wat ze nu moeten doen.
Een uur later stuurt ze een app-je. Ze is weer aan de gang. Vanaf het moment dat ze zich realiseerde dat ze gewoon een fout heeft gemaakt en dat fouten maken heel menselijk is en dat dat niets afdoet aan haar eigenwaarde, kon ze ook gewoon vertellen aan haar collega’s wat er was gebeurt. Die haalden eigenlijk gewoon hun schouders op met een “kan gebeuren toch?”. Haar collega aan de overkant van het bureau ging koffie halen ‘voor de schrik’ en samen hebben ze de boel weer rechtgetrokken.
Hoe zit dat bij jou?
Hoe goed kan jij accepteren dat de dingen soms niet zo gaan als je wilt? Heb jij ook de neiging om als je iets ‘doms doet’, jezelf ook meteen dom te voelen? Heb jij ook geleerd dat je eigenwaarde meer bepaald wordt door wat je doet en niet zo zeer door wie je bent. Laat staan dat je gewoon waarde hebt door er alleen maar te zijn!?
Verder over doorpraten? Maak een afspraak voor een gesprek!
