‘Je moet het gewoon loslaten!’
‘Let it go, let it goooo!’
Loslaten lijkt nogal een goed advies te zijn.
In de praktijk blijkt loslaten vaak niet zo makkelijk.
Loslaten is eigenlijk niet zo moeilijk
En dat is eigenlijk best raar van loslaten.
Loslaten is namelijk niet moeilijk.
Loslaten is vrij vlot gedaan.
Stel je houdt een pen vast in je hand.
Je opent je hand, de pen valt op de grond.
Voila.
Je hebt losgelaten.
Loslaten is vooral moeilijk om dat mensen zich vooral daarop richten.
Op het loslaten.
En dan vooral: ik kan het niet loslaten, het lukt me maar niet om het los te laten, kon ik het maar loslaten.
Met dat soort gedachten ga je de wedstrijd natuurlijk niet winnen.
Loslaten is eigenlijk vrij eenvoudig.
Als je niet kunt loslaten is er iets anders wat je tegen houdt.
De vraag die je je eigenlijk zou moeten stellen, is:
Waarom wil ik dit eigenlijk vasthouden?
Waarom wil ik vasthouden aan een slechte relatie, een dikke ruzie, een blunder, een flater, een verloren liefde, een baan waar ik geen voldoening meer uit haal, mijn diploma van veertig jaar geleden of wat het ook maar is.
Omdat vasthouden volgens jouw systeem, bewust of onbewust ‘beter’ is. En soms zijn dat de wat zure appels waar je even doorheen moet.
Zure appel
Misschien houdt je vast aan die slechte relatie omdat je bang bent dat er geen nieuwe meer komt. Misschien hou je vast aan die ruzie omdat je boos wilt blijven omdat je zo afstand kunt bewaren. Misschien hou je vast aan die blunder, die flater, zodat je niet nog een keer iets hoeft te proberen en misschien weer voor gek staat.
Misschien hou je vast aan die verloren liefde, zodat je niet weer opnieuw kwetsbaar hoeft op te stellen voor een nieuwe, andere, maar ook hele fijne liefde. Misschien hou je vast aan die baan, omdat je bang bent dat ze je nergens anders willen hebben. Misschien hou je vast aan dat diploma van veertig jaar geleden omdat je daar trots op bent en het je gevoel van eigenwaarde hoog houdt.
Als je niet wil loslaten, dan wil je het dus graag nog vasthouden.
En dat is niet voor niets.
Als je op die vraag het antwoord weet (waarom wil ik dit vasthouden?),
dan pas kun je een stap maken naar loslaten.
Marie Kondo en loslaten
Inspiratie nodig? Kijk de Marie Kondo serie op Netflix, die japanse opruim-guru. Laatst zat een man met een oude brievenbus in zijn hand. Hij wilde deze graag bewaren. Marie bewonderde de brievenbus en vroeg of hij goede herinneringen had aan het gebruik van de brievenbus. Hij vertelde dat het de brievenbus was die bij het huis zat toen hij en zijn vrouw het kochten.
Het herinnerde hem aan het moment dat ze voor het eerst een huis kochten. Marie knikte en zei dat dat een belangrijk moment was en hoe fijn het was dat het blijkbaar zo’n goede keus was, dat ze nog steeds in dat huis woonden! De man knikte.
En toen stelde ze de ‘million dollar question’: gaat deze brievenbus bijdragen aan je toekomst? De man keek van de oude verroeste brievenbus, naar haar en weer terug. En legde het ding daarna vastberaden op de ‘kan weg’ stapel …
